Meneer Pokromo (71 jaar) is trots op zijn huis. Zijn hele interieur haalde hij van de straat, knapte hij op en gaf hij een tweede leven. Bijna 40 jaar woont hij nu in de Tarwewijk. Hij was alleen van plan om daar weg te gaan tussen zes planken, maar helaas is Woonstad van plan de woning te slopen. Hoe geef je spullen een tweede leven en wat gaat er gebeuren met zijn woning? We brengen een bezoek aan meneer Pokromo.
‘Ik wist dat je zou komen dus ik ga je eerst eten geven. Je weet toch, bij een Surinamer krijg je eten bij de koffie, geen koekje.’ Meneer Pokromo heeft de voordeur al openstaan als ik aankom. ‘Voel je vrij, doe alsof je thuis ben. Ja hoor je mag overal foto’s van maken. Niet van mij hoor, ik ben oud en lelijk haha.’
Niks is nieuw. Alles wat je ziet heb ik gevonden op straat , gekregen of zelf gemaakt.
Mr. Pokromo
In de zonnige woning staan sierlijke houten meubels en aan de muren hangen Aziatische schilderijen. De oude openhaard doet nu dienst als verzamelplek voor de boeddha’s. ‘Alles wat je ziet heb ik gevonden op straat, zelf gemaakt of gekregen. Dit stuk hout heb ik uit Suriname meegenomen en zelf bewerkt.’ Trots laat hij het gouden plakkaat zien. ‘Kijk dit tafeltje was een oude medicijnkast, die heb ik uit elkaar gehaald en een tafel van gemaakt.’
Ik ben niet geschoold maar met mijn handen kan ik alles.
Mr. Pokromo
‘Dit schilderij heeft mijn vader gemaakt van mijn opa, mijn grootouders zijn van Java naar Suriname gegaan. Ik ben op mijn 17 e naar Nederland gekomen. Ik ben niet geschoold en kan bijna niet lezen en schrijven maar met mijn handen kan ik alles.’ Hij haalt de gebakken banaan uit de pan, ‘Zo, we gaan eerst lekker eten,’ kondigt hij aan. In zijn keuken valt meteen op hoe netjes alles is geordend is in glazen potten met gouden deksels. ‘Dat zijn allemaal oude Nescafé koffiepotten. Die heb ik gekregen hoor, zoveel koffie drink ik niet.’
‘J e hebt niet veel spullen nodig ,’ vindt meneer Pokromo . In de tuin staat de gebakken banaan en koffie op tafel. ‘Maar weet je, mensen willen hebben hebben . Ze kopen wat ze eigenlijk niet kunnen betalen. Ik heb één geluk weet je, ik houd niet van vakantie s . D at is duur . En ik gebruik geen drugs of alcohol . En ik ga ook niet naar de hoeren. Dat is ook duur ,’ grapt hij.
De komende jaren pakt Woonstad 160 woningen in de Tarwebuurt aan. De woningen hebben te maken met technische problemen, zoals verzakkingen, slechte isolatie en zijn verouderd. Sommige woningen staan op de nominatie voor sloop en dat heeft enorme impact. Bewoners zijn daarom vanaf de start betrokken bij het project. Er zijn informatiebijeenkomsten en een projectwoning in de buurt waar bewoners terecht kunnen met hun vragen.
Op de Polslandstraat 65 heeft Woonstad een projectwoning ingericht, een soort kantoortje waar bewoners hun vragen direct kunnen stelen aan medewerkers van Woonstad. De projectwoning is open op dinsdag tussen 15.00-17.00 uur en vrijdag tussen 10.00-12.00 uur.
‘Als de sloop doorgaat moet ik verhuizen, dan krijg je urgentie voor een andere woning. Als ik een tuin heb, vind ik het prima. En ik wil in deze buurt blijven, want hier zit de beste Surinaamse supermarkt.’ Meneer Pokromo houdt van koken en wikkelt de laatste gebakken bananen in aluminiumfolie. Want bij een Surinamer ga je niet zonder lege handen naar huis. ‘Doei, leuk dat je met me kwam ouwehoeren!’
