De adoptietuinen van De Wielewaal, een vruchtbaar project

In De Wielewaal zorgt Diepens ervoor dat tuinen van leegstaande woningen worden geadopteerd. “Dat zijn er nu zo'n twintig. Eenderde werd geadopteerd door mensen van buiten de wijk, tweederde door mensen uit De Wielewaal zelf.” Ze vindt haar vrijwilligers via advertenties. “We presenteren het als win-win situatie. Je doet iets goeds voor de wijk én krijgt er een gratis tuintje bij.” Dat is soms een beetje pionieren, omdat vrijwillige tuinders geen toegang krijgen tot de bijbehorende huizen en schuurtjes. Er is dus geen opslagmogelijkhed, maar dat maakt het ook interessant, vindt Diepens. “Je kunt aankloppen bij bewoners, voor water bijvoorbeeld. Dat levert nieuwe kennismakingen en wat levendigheid op.” Diepens onderhoudt zelf geen adoptietuin, maar zou zelf alle bestaande begroeiing aanvullen met eetbare beplanting voor korte termijn. “Dus geen nieuwe struiken of bomen planten, want die verdwijnen toch weer over een paar jaar.”

Van moestuin tot speeltuin

Iedereen doet het op zijn eigen manier en die diversiteit maakt het volgens Diepens juist zo leuk. Ze toont ons de adoptietuin van kunstenaar Bieke Versloot, die er vooral groenten kweekt. Bij de entree staat een grote vijgenboom, de voornaamste reden voor Versloot om voor deze tuin te kiezen. “Van alle adoptietuinen denk ik dat dit de grootste moestuin én de meest intensief beheerde tuin is.” Diepens helpt vrijwilligers graag op weg met tips. “Ik ben van de permacultuurmethode. Het draait daarbij om een hoge diversiteit in begroeiing en weinig kale grond. Met Bieke app ik soms over de beste snoeitijd of over het verspenen van tomaten.” Maar niet iedereen adopteert met als doel te tuinieren. Voor bewoners van De Wielewaal is het vaak ook een welkome uitbreiding van hun eigen tuin. “Er is een dame in de wijk die ook als gastouder werkt en dagelijks kinderen over de vloer heeft. Ze adopteerde drie naastgelegen tuinen, verwijderde schuttingen en creëerde zo een enorme speeltuin. Dat vind ik een creatieve en bijzondere invulling.” Ze maakte van een nood een deugd, en dat is precies het doel van dit project.

“Een uur per dag en zo’n tuintje is je persoonlijke groentewinkel.”

We lopen van de Rollostraat, aan het begin van de wijk, naar de Schulpweg en passeren daarbij verschillende puinhopen. Diepens: “Hier in het midden van de wijk is veel gesloopt. De afgetimmerde woningen staan op de slooplijst.” Leegstand vormt een probleem, vertelt ze. Inbrekers hebben het voorzien op koper en ijzer. “Ook daarvoor bieden de adoptietuinen een oplossing, want er is meer beweging in de wijk en meer zicht op wat er gebeurt.” Tussen verschillende leegstaande woningen staat het huis van Moos Verhagen. Hij adopteerde de naastgelegen tuin en creëerde er een moestuin en vijver. Verhagen: “Of ik me eenzaam voel hier? Nee hoor, ik zit hier heerlijk met mijn kippen! Willen jullie een kop thee met munt uit eigen tuin?” Verhagen toont ons zijn groenten en geeft bij vertrek een zak wortelen mee. “Ik heb er toch nog zo’n 500 staan.