Wanneer je moet verhuizen

13 december 2021•Blog

Huren bij Woonstad

Je huurt een huis van Woonstad Rotterdam en je voelt je er thuis. Je kent de mensen uit de buurt. Maar dan krijg je te horen dat je huis binnenkort wordt gesloopt. Je moet verplicht verhuizen. Wat doet dat met je? En hoe pak je zo’n verhuizing aan? In dit artikel vertellen huurders van Woonstad Rotterdam over hun ervaringen. Ze geven tips aan anderen die voor dezelfde uitdaging staan.

Onzekerheid en ongeloof

We spreken Alma (74) en Sjaan (73). Twee bewoners uit de buurt Odeon in de wijk het Oude Westen in Rotterdam. Het wijkgebouw en de 44 woningen erboven en ernaast in de Gouvernestraat moeten door problemen met de fundering onder het gebouw worden gesloopt. “De eerste berichten hierover kregen we al in 2003”, herinnert Alma zich. “Maar die plannen werden weer teruggedraaid. Vervolgens kregen we in 2008 een brief. Hierin stond dat we konden verhuizen en dat we verhuiskostenvergoeding zouden krijgen. Maar ook die plannen gingen niet door. Pas in 2018 is het proces van verhuizen echt begonnen.” Toch wilde Sjaan nog niet weg: “Mijn zus Wil en ik zijn geboren en getogen in deze straat. Bijna tachtig jaar hebben we hier met plezier gewoond. Dat geef je niet zomaar op. En daarbij: we zaten al zo lang in onzekerheid. Dus waarom zou het nu dan wel doorgaan?” Ook Alma moest wennen aan het idee. “Ik had niet verwacht dat ook de woningen in de Gouvernedwarsstraat zouden worden gesloopt. Alles ziet er nog zo goed uit, er is niets op aan te merken. Ik had er graag nog dertig jaar langer gewoond. Zonde dat het weg moet.”

Geboren en opgegroeid in de straat

Het eerste gesprek met Woonstad Rotterdam over de mogelijkheden voor verhuizen zal Sjaan niet snel vergeten. “Ik ging samen met mijn zus. De dame van Woonstad zei ‘kunnen jullie niet buiten de wijk gaan wonen?’. Mijn zus, die normaal gesproken niet zoveel zegt, was daar echt van over haar toeren. ‘Je gaat zelf maar buiten de wijk wonen, maar ik ga hier niet zomaar weg!’, zei ze.” Alma begrijpt het gevoel van Sjaan en Wil: “Als je zoveel jaar ergens woont, dan is het moeilijk om weg te gaan. Ik wilde ook onder geen voorwaarde weg uit de buurt.”

Bewonerswerkgroep

Sjaan en Alma zijn geen types die snel opgeven. Dus toen het idee ontstond om een bewonerswerkgroep te starten, sloten beide dames hierbij aan. “De werkgroep is voor mij, en ik denk ook voor alle anderen, van wezenlijk belang geweest”, vertelt Alma. “We hadden veel steun aan elkaar. Els, de onafhankelijk adviseur, gaf ons raad en heeft onder andere geholpen bij het in kaart brengen van onze woonwensen. Ook bespraken we praktische zaken. Welke rechten en plichten je hebt en wat er allemaal bij komt kijken als je gaat verhuizen.”

De werkgroep heeft ook voor terugkeergarantie gezorgd. Alma legt uit: “Zodra de nieuwbouw klaar is, krijgen we een aanbieding van Woonstad. Wie echt niet heeft kunnen wennen aan de andere woning of buurt, kan dan terugkeren naar de Gouvernestraat. Het feit dat die gelegenheid er is, geeft veel bewoners rust. Daar hebben we echt voor gevochten.”

Een nieuwe plek in de buurt

In 2020 is Sjaan verhuisd naar een andere woning. “Ik woon nu met mijn man John in een prachtig appartement op de Nieuwe Binnenweg”, vertelt Sjaan. Ze heeft het geluk een handje geholpen. “Ik zag mensen verhuizen op de Nieuwe Binnenweg”, legt Sjaan uit. “Toen heb ik Woonstad gebeld en gevraagd of het leeggekomen appartement iets voor ons zou zijn.” Sjaan en John konden de woning bezichtigen en daarna was het snel geregeld. “Het is echt een paleisje”, glimt Sjaan van trots. “Ik heb een geweldige inbouwkeuken. En in de badkamer een ruime douche en twee wasbakken. We hebben echt geluk gehad.” Er was nog wel wat gedoe met een oude lekkage in de badkamer, waardoor de tegels moesten worden vervangen. Sjaan vertelt: “Er lagen van die mooie grote tegels die precies pasten bij de tegels op de muur. Deze wilde Woonstad vervangen door witte standaardtegels van 10 x 10 cm. Dat vond ik geen gezicht, dus hebben wij zelf andere vloertegels gekocht. Woonstad wilde deze eerst niet plaatsen, maar het is uiteindelijk toch gelukt. Dus een tip aan andere bewoners: je moet soms echt staan voor je eigen zaak en niet afwachten.”

Projectleider Niels van Ham van Woonstad Rotterdam zegt daarover: “We hebben binnen Woonstad standaard werkwijzen bedacht. Deze botsen wel eens met de wensen van bewoners. Dat vinden bewoners soms lastig, maar wij ook. In dat geval proberen we zo goed mogelijk te helpen en oplossingen te bedenken, zodat we de wensen toch mogelijk kunnen maken. Ik ben blij dat het in dit geval weer gelukt is.”

Zus om de hoek

Ook Wil, de zus van Sjaan, woont sinds september 2020 in een ander huis. “Mijn zus woont nu in een 65+ flat in de Josephstraat, bij mij om de hoek”, vertelt Sjaan. “Die verhuizing had wel wat meer voeten in de aarde”, lacht ze. “Ze heeft eerst wat aanbiedingen afgewimpeld voor ze dit appartement accepteerde. Ze wilde geen appartement aan een galerij en geen schuifdeuren in huis, bijvoorbeeld. Dat voelde voor haar niet prettig. In de Gouvernestraat voelde mijn zus zich heel veilig. Ze liet ‘s nachts gewoon de balkondeuren open staan. Maar toen ik een andere woning had geaccepteerd en de buurvrouw van beneden en die van daarnaast ook, ging ze toch nadenken. De buurt veranderde. Er kwamen tijdelijke huurders in de plaats. Jongere mensen die ‘s avonds soms kabaal maakten. Uiteindelijk is het haar ook gelukt om een nieuw huis te vinden waar ze zich weer veilig voelt. Dat was voor haar de hoofdzaak. Ze woont nu in de flat waar Alma en Cora, mijn oude buurvrouwtje, ook zijn gaan wonen. Ze voelt zich goed daar. Gelukkig.”

Vooronderzoek

Alma vertelt over hoe zij in de Josephstraat haar nieuwe plek heeft gevonden: “Dit huis was mijn eerste keuze”, legt ze uit. “Maar daar is wel een onderzoek aan vooraf gegaan. Vanwege fysieke ongemakken zocht ik doelgericht naar een woning met lift. En die vind je in de vijf 65+ flats hier in de wijk. Via de werkgroep ‘We laten ons niet kisten’ die zich inzet voor ouderenhuisvesting, kon ik deze 65+ flats bekijken. Dat heeft mij erg geholpen. Het complex in de Josephstraat vond ik het leukste. Dus toen daar een appartement vrij kwam, was de keuze snel gemaakt.” Het heeft even geduurd voordat Alma haar intrek in het nieuwe appartement nam. Ze legt uit: “Wanneer je ‘ja’ zegt op een huis, begint alles eigenlijk pas. Tijdens de bezichtiging zie je toch dingen over het hoofd. Pas na het tekenen van het contract kom je opeens allerlei dingen tegen die je wilt hebben opgelost voordat je erin trekt. En dat kan soms best lang duren. Bij mij waren de muren bijvoorbeeld geverfd met keiharde structuurverf. Als dat mooi en gelijkmatig was gedaan, dan was het prima, maar dat was niet zo. Ik heb iemand moeten inhuren die er drie dagen mee bezig is geweest om het af te schuren. Ook wilde ik elektrisch koken. Maar daarvoor zat nog geen aansluiting in de keuken. Dat is wel netjes aangelegd door Woonstad, maar pas achteraf. Mijn tip aan Woonstad is dan ook om bewoners dezelfde woning meerdere keren en op verschillende momenten te laten bekijken. Dan weet je beter waar je voor kiest.”

Tevreden

Al met al zijn zowel Sjaan als Alma tevreden over hoe het verhuisproces is gegaan. Alma: “Uiteindelijk hebben alle mensen die in de wijk wilden blijven wonen er een nieuw huis gevonden. En woont iedereen met veel plezier op hun nieuwe plek, dus dat is leuk. Voor mij persoonlijk was het vooral even wennen aan de nieuwe woonomgeving. Na bijna 25 jaar wonen in de rust van het wijkpark vond ik de overgang naar de drukke Josephstraat best groot”, legt Alma uit. Sjaan vult aan: “Als je zelf wilt verhuizen, weet je waar je voor kiest, maar als je moet, is dat een heel ander verhaal. Ik kan niet anders zeggen dan dat de vaste woonbegeleiders van Woonstad echt hun best hebben gedaan om ons gerust te stellen. Ze hebben er alles aan gedaan om het zo netjes mogelijk voor ons te regelen. Ze gingen voor óns belang en niet voor dat van de corporatie. Als ik hen een cijfer moest geven, dan gaf ik een 11.” Toch blijft er één dingetje dat Sjaan nog altijd mist: “De Rotterdamse skyline”, lacht ze. “Die kon ik vanuit mijn woonkamer in de Gouvernestraat altijd zien".