Zorgen voor elkaar
Elk jaar gaan er duizenden formulieren door haar handen. Zo maakt mevrouw Weeda het leven van haar buren een stukje makkelijker. ‘Ik help mensen met hun administratie. Daar ben ik ooit mee begonnen, gewoon voor een buurvrouw. Daarna kreeg ik steeds meer vragen. Mensen krijgen post van de overheid maar begrijpen niet wat ze er mee moeten doen. Dan staat er ‘ga online’ maar niet iedereen heeft een computer thuis’. Tijd voor een kop koffie met deze bijzondere buurtkanjer.
Hillesluis
Als je haar deur uitstapt, zie je zó de Kuip. Hartje Hillesluis dus! Hier doet mevrouw Weeda al meer dan 30 jaar vrijwilligerswerk in de wijk. Sinds 1969 woont ze aan de Donkerslootstraat. ‘Het huis is in de tussentijd wel een keer helemaal opgeknapt. De straat heette vroeger zelfs anders. Maar ik woon al heel lang op deze plek.’
Zoveel problemen, zoveel oplossingen
‘Ik heb mezelf geleerd hoe alles opgelost moet worden. Ik help met toeslagen, belastingen en allerlei inschrijvingen. Sommige mensen krijgen hoge rekeningen, vaak klopt het niet. Of ze zijn opgelicht door iemand. Allemaal vervelende dingen. Ik los zoveel mogelijk op: bellen met instanties of helpen met het invullen van de formulieren.’
Helpen tijdens corona
Elke ochtend helpt mevrouw Weeda ongeveer vijftien tot twintig mensen. Dat doet ze niet vanuit huis. Ze werkte steeds vanuit een andere leegstaande ruimte in de buurt. Sinds maart is dat vanwege corona minder, niet iedereen kan naar het kantoor komen. En ze doet het ook niet meer allemaal alleen: ‘In Hillesluis wonen veel mensen uit verschillende culturen. Dus krijg ik hulp van andere vrijwilligers die Spaans of Arabisch spreken, of Turks. Er werkt ook iemand uit Suriname mee.’
In Hillesluis wonen veel mensen uit verschillende culturen. Dus krijg ik hulp van andere vrijwilligers die Spaans of Arabisch spreken, of Turks.
Zeventien jaar lang heeft mevrouw Weeda een zogenaamde Vrouwenhuiskamer gehad. Daar kregen vrouwen Nederlandse taalles en deden zij spelletjes met de kleine kinderen. ‘We gaven voorlichting over roken, het eten van te veel suiker en zout. Ook spraken we over meer bewegen of huiselijk geweld. Sommige vrouwen kwamen weinig buiten, dit was een uitje.’
Het helpen geeft mij veel voldoening, daar word ik gelukkig van.
Niets is te gek
‘Het helpen geeft mij veel voldoening, daar word ik gelukkig van. Natuurlijk ben ik ook heel blij dat ik anderen kan helpen.’ Ze is nog niet van plan te stoppen met haar werk. Er zal altijd vraag naar hulp zijn en zolang het kan, kun je die krijgen van mevrouw Weeda.
Lachend vertelt ze: ‘Niets is mij te gek. Iedereen mag mij alles vragen. Ik word ook door iedereen anders genoemd. Yenge (tante), moeder, zus, oma.’ Het gevoel van samenzijn is in Hillesluis groot. ‘Mijn buurjongen komt elke dag kijken hoe het met mij gaat. Koken doe ik niet meer. Ik krijg elke dag van iemand een pannetje eten. Dat is toch lief?’
